Καθοριστικής σημασίας είναι η επιλογή του τρόπου πολλαπλασιασμού των δενδρυλλίων της ελιάς, επειδή έχει να κάνει με την επιβίωση των ίδιων των δένδρων από τυχόν μελλοντικές καταστροφές, π.χ. λόγω παγετού ή πυρκαγιάς.
Ειδικά για τις οριακές περιοχές καλλιέργειας επιβάλλεται τα ελαιόδεντρα να είναι απ' ευθείας ήμερα, δηλαδή χωρίς την ύπαρξη υποκειμένου, διότι τα ήμερα δένδρα αναγεννιούνται πολύ πιο γρήγορα, από οποιοδήποτε τμήμα τους που διέφυγε της καταστροφής και τις περισσότερες φορές σε τρία (3) ή το πολύ τέσσερα (4) χρόνια είναι και πάλι σε παραγωγή.
1. Παρουσιάζουν τη μεγαλύτερη δυνατή ομοιομορφία όσον αφορά την ανάπτυξη και την παραγωγή. 2. Αναπτύσσονται ταχύτερα σε σύγκριση με τα εμβολιασμένα. 3. Εισέρχονται νωρίτερα σε καρποφορία από τα εμβολιασμένα. 4. Κινδυνεύουν λιγότερο από ολοσχερή καταστροφή λόγω πυρκαγιάς, παγετού ή άλλων δυσμενών καιρικών φαινόμενων. 5. Είναι κατάλληλα για πυκνά γραμμικά σχήματα, καθώς επίσης και για εντατικής μορφής καλλιέργειες, όπου απαιτούνται συχνά κλαδέματα. 6. Μπορούν να παραχθούν σε πολύ μικρά μεγέθη (με ολικό ύψος 10 έως 15 εκατοστά) και να μεταφερθούν μαζικά και εύκολα. Επιπλέον: 1. Έχουν μικρότερο κόστος παραγωγής και κατ' επέκταση μικρότερο κόστος αγοράς. 2. Υπάρχει η δυνατότητα να βρεθεί εύκολα και σε μεγάλες ποσότητες ομοιογενές πολλαπλασιαστικού υλικό (άρριζα μοσχεύματα). 3. Έχουν μικρότερο κόστος συντήρησης στον αγρό από τα εμβολιασμένα, διότι δεν χρειάζονται αφαίρεση των αγριελιών, που συνήθως εκπτύσσονται στη βάση των εμβολιασμένων δένδρων. 4. Στερούνται των κάθε είδους επιδράσεων που ασκούντα άγνωστης, συνήθως, προέλευσης υποκείμενα (αγριελιές) στα εμβόλια, οι οποίες επηρεάζουν δυσμενώς τα αγρονομικά χαρακτηριστικά των δένδρων. 5. Καθιστούν πιο εύκολη την επιλογή παραγωγικότερων, ανθεκτικότερων, πρωιμότερων ή άλλων κλώνων.
